Τα θηλώματα, ή διαφορετικά ακροχορδόνες, είναι από τους πλέον συχνούς καλοήθεις δερματικούς όγκους. Όλα τα άτομα, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, μπορεί να παρατηρήσουν, ίσως, μεγάλο αριθμό διαφόρων καλοηθών δερματικών βλαβών. Πολλές από αυτές είναι ορατές, με αποτέλεσμα να ζητούν τη γνώμη του δερματολόγου.
Οι περισσότερες καλοήθεις βλάβες μπορούν εύκολα να διαγνωστούν από την κλινική τους εικόνα (μορφολογία, κατανομή) και από το ιστορικό, αλλά σε δυσκολότερες περιπτώσεις σημαντικό ρόλο παίζει η δερματοσκόπηση. Πρόκειται για μία μέθοδο, κατά την οποία ο δερματολόγος χρησιμοποιεί ένα εργαλείο, το δερματοσκόπιο, ώστε να διακρίνει με λεπτομέρεια χαρακτηριστικά που υπάρχουν βαθύτερα στη βλάβη και δε φαίνονται με γυμνό μάτι, αλλά είναι απαραίτητα ώστε να διευκρινιστεί η καλοήθης ή κακοήθης φύση της.
Η εμφάνισή τους οφείλεται σε έναν ιό, τον HPV, και μπορεί στο ίδιο το άτομο να εξαπλωθούν με την τριβή και τον τραυματισμό.
Τα θηλώματα εμφανίζονται είτε “κολλημένα” πάνω στο δέρμα, είτε σα να “κρέμονται” από το δέρμα. Παρατηρούνται περίπου στο 50% των ενηλίκων με την πιθανότητα να αυξάνονται όσο τα χρόνια περνούν. Επίσης, υπάρχουν καταστάσεις οι οποίες ευνοούν την αύξηση τους, όπως η εγκυμοσύνη και ιδιαίτερα από το δεύτερο τρίμηνο και έπειτα. Αυξημένος αριθμός παρατηρείται, συνήθως, σε παχύσαρκα άτομα και σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, αλλά και η κληρονομικότητα παίζει ρόλο. Κάποια άτομα εμφανίζουν μεγαλύτερη ευαισθησία στο να εμφανίσουν θηλώματα. Σε συγκεκριμένες εντοπίσεις ή συνδυαστικά με άλλα συμπτώματα μπορεί να μαρτυρούν την ύπαρξη και άλλων καταστάσεων υγείας.
Εντοπίζονται ιδιαίτερα σε θέσεις τριβής, όπως ο λαιμός, κάτω από το στήθος, στις μασχάλες, στο πλάι της γεννητικής περιοχής, στα βλέφαρα. Είναι ασυμπτωματικά σα βλάβες, αλλά υπάρχει αυξημένος κίνδυνος να τραυματιστούν ή να συστραφούν και να “θρομβωθούν”, με αποτέλεσμα την πολύ έντονη ενόχληση και την αλλαγή στην κλινική τους εικόνα.
Συνήθως η κλινική τους εικόνα είναι αρκετή, ώστε να τεθεί η διάγνωση, παρόλο αυτά ποτέ δεν παραλείπεται η λήψη ενός καλού ιστορικού πριν και η κλινική εξέταση, αφού πολύ σπάνια μπορεί τα θηλώματα να μιμούνται άλλους δερματικούς όγκους ή να υποδηλώνουν τη συνύπαρξη κάποιου συνδρόμου ή άλλης κατάστασης υγείας.
Η αντιμετώπισή τους ενδείκνυται μόνο όταν ο ασθενής ενοχλείται αισθητικά ή τα θηλώματα τραυματίζονται, με πιθανά συμπτώματα πόνου, ευαισθησίας, αιμορραγίας. Ανάλογα με το μέγεθος τους, μπορεί να εφαρμοστεί τοπική αναισθησία και έπειτα να αντιμετωπιστούν. Ο τρόπος αντιμετώπισής τους γίνεται: Με διαθερμία – Με κρυοπηξία -Με CO2 laser.
Η διαδικασία με τη χρήση τοπικής αναισθησίας είναι πολύ εύκολη για τον ασθενή, ενώ η αποθεραπεία των βλαβών κρατάει λίγες μέρες. Το χρονικό διάστημα ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος αυτών. Το τελικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό.