Από τις πλέον συχνές δερματοπάθειες (35%-90%) κυρίως των εφήβων, αλλά όχι μόνο, αφού μπορεί να εμφανιστεί σε βρεφάκια, σε παιδάκια ηλικίας από 7 ετών και μέχρι την ενήλικο ζωή. Εμφάνιση σε παιδιά ηλικίας 1-6 ετών είναι ασυνήθιστη και μπορεί να είναι δείκτης κάποιας διαφορετικής υποκείμενης κατάστασης, για αυτό και απαιτείται διερεύνηση. Συνήθως, όταν εμφανίζεται στην εφηβεία αφορά σε μεγαλύτερο ποσοστό αγόρια, αντίθετα στην ενήλικο ζωή παρουσιάζεται περισσότερο στο γυναικείο φύλο.
Χαρακτηρίζεται πολλές φορές από χρόνια εμφάνιση ή υποτροπιάζουσα πολλών δερματικών βλαβών στο πρόσωπο, ώμους, στήθος, ράχη. Η μορφή των βλαβών μπορεί να είναι από άσπρα μικρά σπυράκια (κλειστοί φαγέσωρες), μαύρα στίγματα (ανοιχτοί φαγέσωρες), κόκκινα σπυράκια (βλατίδες), μέχρι επώδυνα κόκκινα οζίδια και κύστεις. Για αυτό και η βαρύτητά της δεν είναι πάντα η ίδια. Μπορεί η ακμή να είναι ήπιας, μέτριας ή σοβαρής μορφής τόσο μεταξύ των διαφορετικών ατόμων που πάσχουν, όσο και στο ίδιο άτομο σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Από τη μορφή της ακμής εξαρτάται και το αισθητικό αποτέλεσμα που προκύπτει μετά την υποχώρησή της. Έγκαιρη και σωστή αντιμετώπισή της ακμής προλαμβάνει και έχει σαν αποτέλεσμα εξαιρετικά καλά αισθητικά αποτελέσματα.
Χαρακτηρίζεται πολλές φορές από χρόνια εμφάνιση ή υποτροπιάζουσα πολλών δερματικών βλαβών στο πρόσωπο, ώμους, στήθος, ράχη. Η μορφή των βλαβών μπορεί να είναι από άσπρα μικρά σπυράκια (κλειστοί φαγέσωρες), μαύρα στίγματα (ανοιχτοί φαγέσωρες), κόκκινα σπυράκια (βλατίδες), μέχρι επώδυνα κόκκινα οζίδια και κύστεις. Για αυτό και η βαρύτητά της δεν είναι πάντα η ίδια. Μπορεί η ακμή να είναι ήπιας, μέτριας ή σοβαρής μορφής τόσο μεταξύ των διαφορετικών ατόμων που πάσχουν, όσο και στο ίδιο άτομο σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Ανάλογα με τη μορφή της ακμής εξαρτάται και το αισθητικό αποτέλεσμα που προκύπτει μετά την υποχώρησή της. Έγκυρη και σωστή αντιμετώπισή της ακμής προλαμβάνει και έχει σαν αποτέλεσμα εξαιρετικά καλά αισθητικά αποτελέσματα.
Η δερματολογική εξέταση και εκτίμηση της ακμής είναι εξαιρετικής σημασίας. Παρόλο που η ακμή, κατά κύριο λόγο, δε συνδυάζεται με άμεσο κίνδυνο για τη ζωή του πάσχοντος, ανήκει στις δερματολογικές παθήσεις που δυσκολεύουν πολύ τον πάσχοντα για αισθητικούς λόγους, τόσο κατά τη φάση της νόσησης, όσο και τα σημεία που μπορεί να αφήσει η ακμή στο πέρασμά της, με κύριο εκπρόσωπο αυτών τις ουλές (ατροφικές, υπερτροφικές, χηλοειδή).
Αρχικά, λαμβάνεται ένα πολύ καλό ιατρικό ιστορικό. Το ιστορικό είναι πολύ βοηθητικό, αφού προκύπτουν πληροφορίες οι οποίες συμβάλλουν ουσιαστικά τόσο στη διάγνωση, πιθανά στην ανεύρεση της αιτίας, όσο και στην καλύτερη θεραπευτική προσέγγιση. Η γενική ιατρική κατάσταση του ατόμου (συνοδές παθήσεις, συνοδές αγωγές, άλλες καταστάσεις π.χ. εγκυμοσύνη) το ιστορικό της ακμής (πότε πρωτοεμφανίστηκε, πιθανές άλλες θεραπείες), η ηλικία του ατόμου είναι μερικές από τις πληροφορίες που προκύπτουν.
Ακολουθεί η κλινική εξέταση, προκειμένου να αναγνωριστούν χαρακτηριστικές για την ακμή κλινικές εκδηλώσεις. Απαιτείται προσοχή, αφού υπάρχουν καταστάσεις που μοιάζουν με κοινή ακμή, αλλά δεν είναι και έτσι γίνεται λάθος θεραπεία. Κατά τη διάρκεια της κλινικής εξέτασης, αξιολογείται η μορφή των βλαβών, πιθανή συνυπάρχουσα φλεγμονή, καθώς και ο βαθμός αυτής, αλλά και άλλα σημεία ακμής, όπως μεταφλεγμονώδη σημεία/δυσχρωμίες, ουλές. Ανάλογα με την κλινική εικόνα μπορεί να θεωρηθούν απαραίτητες οι εργαστηριακές εξετάσεις, με τις οποίες ορισμένες φορές μπορεί να αποκαλυφθεί και η αιτία της ακμής.
Ανάλογα με την κλινική εικόνα που έχει η ακμή, την εντόπισή της, την ηλικία του ασθενούς, τον τύπο του δέρματος καθορίζεται και το πλάνο αντιμετώπισης τόσο μιας ενεργούς ακμής, όσο και των σημαδιών που προδίδουν μία παλαιότερη ακμή. Το πλάνο είναι αυστηρά εξατομικευμένο και περιλαμβάνει κατ’αρχήν τα βασικά μέτρα προστασίας και περιποίησης, την ατομική αγωγή ή/και θεραπείες στο ιατρείο.
Στα πλαίσια της τοπικής αγωγής, υπάρχουν πολλά προιόντα που αποτελούν εξειδικευμένα δερμοκαλλυντικά για την περιποίηση ενός ακνεικού δέρματος, όσο και τοπικοί φαρμακευτικοί παράγοντες (με πιο συχνά χρησιμοποιούμενα τα ρετινοειδή, το αζελαικό οξύ, το σαλικυλικό οξύ, το υπεροξείδιο του βενζουλίου, τα τοπικά αντιβιοτικά ή και σκευάσματα που προκύπτουν με ανάμειξη των παραπάνω).
Όταν η ακμή κρίνεται βαρύτερης μορφής τότε μπορεί να συγχορηγηθούν ή μεμονωμένα να χορηγηθούν συστηματικοί παράγοντες (αντιβιοτικά, ρετινοειδή).
Στα πλάισια της αντιμετώπισης της ακμής, όσο και της συντήρησης ενός πολύ καλού αποτελέσματος μετά την ύφεσή της, γίνοται τα χημικά peelings, καθαρισμός, υδροδερμοαπόξεση, συνδυασμός των προηγούμενων, χρήση laser, διαφορετικών ανάλογα με το αποτέλεσμα που επιδιώκεται (ελάττωση φλεγμονωδών βλαβών, βελτίωση ουλών, δημιουργία καλύτερης υφής επιδερμίδας).
Η δερματολογική εξέταση, όμως, παραμένει πολύ σημαντική τόσο κατά τη διάρκεια της αντιμετώπισης της ακμής, όσο και κατά τη συντήρησή της. Ξηρότητα, ερεθισμός, απολέπιση είναι από τα πιο συχνές ανεπιθύμητες δράσεις που μπορεί να παρατηρηθούν κατά τη διάρκεια μιας αντιακνεικής αγωγής, και κυρίως στην έναρξή της.