Λίγα λόγια για την Ονυχομυκητίαση
Πρόκειται για λοίμωξη των ονύχων των χεριών/ποδιών από μύκητα, ο οποίος μπορεί να εμφανίζει ανά περίπτωση διαφορετικά χαρακτηριστικά, αφού δεν είναι ίδιοι όλοι οι μύκητες μεταξύ τους. Συχνή πάθηση, με πολλές μελέτες να υποστηρίζουν ότι συναντάται συχνότερα στους άνδρες. Οι μύκητες μεταδίδονται με διαφορετικό τρόπο, από διαφορετικούς οργανισμούς, για αυτό και δεν απαντούν όλες οι μυκητιασικές λοιμώξεις στις ίδιες θεραπείες.
Συχνότητα και Κλινικές Εκδηλώσεις
Συχνότερα, συναντώνται στους ενήλικες, αλλά μπορεί να παρατηρηθούν και στα παιδιά. Συνηθέστερες κλινικές εκδηλώσεις είναι η δυσχρωμία των νυχιών, η πάχυνσή τους, το εύκολο σπάσιμό τους ή ακόμα και η εύκολη απομάκρυνση του νυχιού από τη θέση του, καθώς και η δυσμορφία του νυχιού. Όσο η ονυχομυκητίαση προχωράει, είναι πιθανό ο ασθενής να νιώθει ενόχληση, να παρατηρεί και άλλα νύχια του να παίρνουν την ίδια μορφή ή να χειροτερεύει και το δέρμα σε γύρω περιοχή από το νύχι, εάν υπάρξει επιμόλυνση και από βακτήρια. Η κλινική εικόνα μπορεί να γίνει ακόμα πιο έντονη, εάν ο ασθενής είναι ανοσοκατεσταλμένος.
Μετάδοση της Ονυχομυκητίασης
Η ονυχομυκητίαση είναι μεταδοτική και μπορεί να προκύψει είτε μέσω άμεσης επαφής με άλλο νύχι, το οποίο επίσης πάσχει από μύκητα, είτε μέσω επέκτασης της μυκητίασης από γειτονική περιοχή που πάσχει από μύκητα, όπως συμβαίνει σε μυκητίαση του άκρου ποδός και επέκτασή της και στο νύχι της πάσχουσας περιοχής.
Παράγοντες Κινδύνου
Παράγοντες που ευνοούν τη μετάδοση του μύκητα είναι:
- ο τραυματισμός του νυχιού (αθλητικές δραστηριότητες, στενά παπούτσια, ατύχημα)
- κάποια άλλη πάθηση που το καθιστά πιο ευαίσθητο να μολυνθεί και από μύκητα (ψωρίαση, υπεριδρωσία, σακχαρώδης διαβήτης, φλεβική ανεπάρκεια, αρτηριακή ανεπάρκεια, παχυσαρκία)
- η μεγάλη ηλικία
- άτομο με ονυχομυκητίαση στο άμεσο περιβάλλον του
- συγκεκριμένη καθημερινότητα που επιτρέπει μεγαλύτερη έκθεση των νυχιών σε υγρασία, τραυματικούς παράγοντες, ή επαφή με μολυσμένο περιβάλλον.
Χρόνιες Καταστάσεις και Ονυχομυκητίαση
Πολύ σπάνια, όταν συγκεκριμένες μυκητιάσεις εμφανίζονται από μικρή ηλικία, είναι σοβαρές, εκτεταμένες, υποτροπιάζουσες και αφορούν και άλλα σημεία του σώματος, μπορεί να αποτελούν εκδήλωση χρόνιων κληρονομικών καταστάσεων που χαρακτηρίζονται από μειωμένη ικανότητα του ανοσοποιητικού του πάσχοντος να αντιμετωπίσει συγκεκριμένες μυκητιασικές καταστάσεις.
Μορφές της Ονυχομυκητίασης
Η ονυχομυκητίαση εκδηλώνεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Μπορεί η μυκητιασική λοίμωξη να αφορά ένα μόνο μέρος του νυχιού, διαφορετικό ανά είδος μύκητα, ή ολόκληρο το νύχι, με διαφορετικό χρώμα κάθε φορά, τόσο που πολύ εύκολα δημιουργείται θέμα διαφοροδιάγνωσης, ακόμα και με πολύ σοβαρές καταστάσεις, όπως το μελάνωμα.
Επιπλοκές σε Περίπτωση Μη Αντιμετώπισης
Σε περίπτωση μη αντιμετώπισής της, είναι πιθανή η ονυχοδυστροφία, η οποία όσο πιο σοβαρή είναι, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα ο πάσχων να νοιώθει πόνο, δυσκολία στις καθημερινές του δραστηριότητες ή ακόμα και σε πρακτικά ζητήματα, όπως το κόψιμο των νυχιών. Επίσης, η δυσχέρεια μπορεί να είναι αισθητικής φύσεως .
Διαγνωστική Διαδικασία
Προκειμένου να τεθεί η διάγνωση για την ονυχομυκητίαση, ο δερματολόγος παίρνει ένα πολύ αναλυτικό ιστορικό και έπειτα εξετάζει κλινικά την πάσχουσα περιοχή. Τα προηγούμενα είναι απαραίτητα να γίνονται, ώστε να αποκλείονται παθήσεις, οι οποίες μπορεί να μοιάζουν με ονυχομυκητίαση. Σε περίπτωση πλήρους διερεύνησης της ονυχομυκητίασης, γίνονται ειδικές εξετάσεις από μικροβιολόγο.
Θεραπεία και Τρόποι Αντιμετώπισης
Η αντιμετώπιση της ονυχομυκητίασης γίνεται ακόμα πιο επιτακτική όταν ο ασθενής παρουσιάζει λοιμώξεις βακτηριακές σε γύρω ιστούς ή συνοδά νοσήματα, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, ή αισθάνεται άβολα για αισθητικούς λόγους ή είναι ανοσοκατεσταλμένος.
Τρόποι Αντιμετώπισης
Οι τρόποι αντιμετώπισης είναι πολλοί και διαφορετικοί. Αρχικά, τα τοπικά και τα συστηματικά αντιμυκητιασικά σκευάσματα, αλλά και η αντιμετώπιση με laser και με φωτοδυναμική θεραπεία.
Η οδός χορήγησης εξαρτάται από το είδος του μύκητα, την έκταση της νόσου, τις πιθανές αγωγές που συγχορηγούνται για άλλες καταστάσεις, το κόστος των θεραπειών, τη διαθεσιμότητα των σκευασμάτων, και την ηλικία του ασθενούς. Οι τοπικές αγωγές στερούνται ανεπιθύμητων ενεργειών που πιθανόν να προκύψουν με τη συστηματική αγωγή, ωστόσο απαιτείται μακρύτερο χρονικό διάστημα θεραπείας και είναι λιγότερο αποτελεσματικές σε σοβαρές περιπτώσεις.